Filipijnen

Manilla wordt algauw ingeruild voor Puerto Galera. Dit kleine kuststadje is het Walhalla voor duikers. Van heinde en verre komen duikers hierheen voor de prachtige onderwaterwereld. Drie dagen later is Jani de trotse bezitter van een openwaterduikcertificaat. 's Avonds als de meeste vissen reeds een schuilplaats gevonden hebben voor de nacht, waagt 1 roofdier zich toch aan een nachtelijke dans. Blanke oude mannen met een dikke portefeuille en buik paraderen over de straten met een jonge Filipijnse deerne.

El Nido is een aaneenschakeling van paradijselijke stranden, zonnecrème, eilandjes en veel, héél veel bootjes. De hele dag varen deze af en aan tot letterlijk iedereen, (behalve de  vervelende strand verkopers) op één of andere eilandtour gaat. De honger bij terugkeer is groot, echter de cuisine local is geen voltreffer.

Moalboal is de volgende stop en ligt op het eiland Cebu. De busrit zou slechts 3u duren, maar Filippijnse uren zijn, in tegenstelling tot Europese uren, gevuld met 100 minuten zodat we meer dan 2 u later dan voorzien (ook relatief aangezien een ander Filippijns devies luidt dat de bus pas vertrekt wanneer hij volledig! volgeladen is) aankomen. Moalboal is uiteraard gekend bij het grote publiek vanwege sardines. Het plaatselijke huisrif herbergt een enorme school van deze kleine zwemmende lekkernij. Een duikbril geeft een prachtig inzicht in deze sierlijk, doch schichtige, glinsterende massa.

De laatste stop is Bohol. Een eiland gelegen in het zuiden met een ongerepte natuur. De chocolate hills geven niet enkel een prachtig zicht, ze nemen ook (dankzij een zeer frisse avondlijke motortocht) een flink deel van Jani's longen in beslag. Duiken zit er de komende dagen niet meer in. Dan 'maar' spookdiertjes spotten, zwemmen in grotten, zonsondergangen fotograferen en cliffjumpen.

Het tyfoon seizoen breekt aan dus is het tijd om dit prachtige land te verlaten. Bali is de eindbestemming van de volgende vlucht.